این ماه در شمار شریف ترین ایّام سال قرار دارد که نه تنها خود شریف است، بلکه بستر ولادت ولیّ مطلق الهی، حضرت بقیه الله(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز می باشد. به همین دلیل است که در سخنان پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام ) نیز به وفور به اهمیّت این ماه اشاره شده است.
بنابر آنچه در شماری از متون روایی وارد شده، پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) در یکی از سال ها، به هنگام آغاز این ماه خطبه ای خواندند و مردم را نسبت به شرافت این ماه آگاه فرمودند. قسمت هایی از این خطبه چنین آمده:
… شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است. حاملان عرش آن را بزرگ می شمارند و حقّ آن را می شناسند. آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می گردد و در آن بهشت آذین بسته می شود و این ماه را شعبان نامیده اند زیرا در آن ارزاق مؤمنان تقسیم می شود و آن ماهی است که عمل در آن چند برابر می شود و کار نیکو هفتاد برابر ثمره می دهد. (بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۶۸، الاقبال، ص ۶۸۴)
بنابر آنچه در این خطبه وارد شده است:
- شعبان ماه پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) است؛
- فرشتگان احترام این ماه را کاملاٌ رعایت می کنند؛
- ارزاق مردمان، به ویژه روزیِ معنویِ آنان در این ماه تقسیم می شود؛
- در این ماه، فرشتگان بهشت را زینت می دهند، تا مؤمنان به آن وارد شوند؛
- خداوند به فضل خود، حسنات مردم را در این ماه هفتاد برابر پاداش می دهد، و از گناهان آنان درمی گذرد.
در حدیثی دیگر، چنین آمده است که پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) به هنگام حلول این ماه فرمودند: شعبان ماه من است، خداوند رحمت فرماید آن کس را که مرا در ماهم یاری رساند. (الإقبال، ص ۶۸۳؛ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۹۲، حدیث ۱۳۹۳۴)
هر چند اطاعت از دستورهای پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله)، مصداق کامل کمک به ایشان در این ماه است، امّا می توان صلوات بر ایشان و اهل بیت مکرّم(علیهم السلام) را نیز از مصادیق اعانت ایشان دانست. به همین خاطر است که بسیاری از بزرگان به کثرت صلوات در این ماه سفارش می نمایند.
بنابر آنچه در حدیثی دیگر آمده است: خداوند به ذات مقدّس خود سوگند خورده است که هر کس را در این ماه به او پناه برده و از او درخواست کند، از رحمت خود محروم ننماید. (وسایل الشیعه، ج ۸، ص ۱۰۶، حدیث ۱۰۱۸۳؛ بحارالأنوار، ج ۹۴، ص ۸۵؛ مصباح المتهجّد، ص ۸۳۱.)
