چهل سال پیش در چنین روزی، آیت الله «سید عبدالحسین دستغیب»، از علمای بزرگوار و معلم اخلاق اسلامی، به دست یکی از عوامل گروهک تروریستی منافقین، به شهادت رسید.
بیست آذر، سال روز شهادت شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب، مردی با خطبه‌های آتشین، حماسی، عرفانی و انقلابی است که در شب عاشورای ۱۲۹۲ شمسی در شهر شیراز، در یک خانواده روحانی پای به عرصه وجود گذاشت و آذرماه ۱۳۶۰، در حالی که برای برگزاری نمازجمعه عازم مصلی بود، به فیض شهادت نایل آمد.
پدر بزرگوارش مرحوم سید محمد تقی دستغیب، به سبب عشق وافری که به حضرت سیّدالشهدا، اباعبدللّه الحسین علیه السلام داشت و نیز به دلیل تقارن زمان ولادت این کودک با ایّام شهادت امام حسین علیه السلام، نام او را «عبدالحسین» نهاد؛ بدان امید که این مولود عاشورایی در آینده از رهروان و پاسداران واقعی خط سرخ شهادت باشد.
درس را از مکتب‌خانه شروع کرد و با فراگیری قرآن و نصاب و خواندن چند کتاب منظوم و منثور فارسی دوره مکتب را پشت سر گذاشت.
پس از آن شروع به تحصیل علوم اسلامی کرد و درس‌های ابتدایی حوزه علمیه را نزد پدر خواند.
پس از فوت پدرش، تحصیلات را در مدرسه خان شیراز ادامه داد و نزد اساتیدی همچون شیخ اسماعیل ملا احمد دارابی و ملا احمد ارسنجانی دوره مقدماتی و سطح را به پایان رساند و در سال ۱۳۱۴ به نجف رفت.
در مدت هفت سال اقامت در جواز بارگاه پرفیض حضرت علی بن ابی طالب (ع) با جدیّت به ادامه تحصیل و تهذیب مشغول شد و به مراتب علمی و معنوی بالایی دست یافت و در همان سنین جوانی به اخذ درجه اجتهاد از مراجع بزرگ آن زمان نایل آمد.
استادان معروف ایشان در نجف اشرف عبارت از آیت اللّه سیدابوالحسن اصفهانی، آیت اللّه آقاضیاء عراقی، آیت اللّه سید باقر اصطهباناتی، شیخ محمّدکاظم شیرازی و مرحوم آیت اللّه میرزاعلی آقای قاضی تبریزی بودند.
وی در ماجرای مخالفت رضاخان با روحانیان در استان فارس در صف اوّل مبارزات بود و بار‌ها به سبب پشتیبانی جدّی از نهضت امام خمینی رحمه الله به زندان رفت.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، آیت اللّه دستغیب به عنوان نماینده امام و امام جمعه شیراز در استان فارس مشغول خدمت شد و تا آخرین روز‌های عمرش در سنگر مقدس نماز جمعه به دفاع از انقلاب اسلامی و احکام و ارزش‌های اسلامی پرداخت.
در ماجرای تدوین قانون اساسی به عنوان اولین نماینده مردم استان فارس به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد.
با تحمیل جنگ از طرف استکبار به ملت مسلمان ایران، آیت اللّه دستغیب، به کمک رزمندگان و تشویق جوانان، به مقابله با استکبار مشغول شد و جنگ تحمیلی را بزرگ‌ترین و مهمّ‌ترین مسئله انقلاب اسلامی معرفی کرد و لحظه‌ای از کمک به جبهه‌ها و مهاجران و مجاهدان جبهه حق علیه باطل دریغ نورزید.
شهید دستغیب در ایام تحصیل و تدریس و تبلیغ احکام اسلامی، از نگارش و تالیف نیز غفلت نکرد؛ لذا آثار فراوانی از وی به جامانده است که هر یک از آن‌ها در تقویت ایمان و اعتقادات مردم، به ویژه نسل جوان، بسیار مفید است.
از جمله این آثار، قلب سلیم؛ استعاذه؛ صلاهُ الخاشعین؛ خطبه‌های شعبانیه؛ داستان‌های شگفت؛ توحید؛ معاد؛ بندگی راز آفرینش؛ ۸۲ پرسش؛ اخلاق اسلامی؛ معارض از قرآن؛ معراج؛ زندگانی صدیقه کبری است.
در کل، مجموعه آثار مرحوم دستغیب را بالغ بر بیش از ۵۵ کتاب ذکر کرده اند.
خصوصیت عمده کتاب‌های وی افزون بر سادگی و روانی، این است که بر اساس نیاز‌های اخلاقی و اجتماعی جامعه تدوین شده و به لحاظ محتوا مورد اعتماد است.
آیت اللّه دستغیب پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین به آرزوی همیشگی خود، یعنی فیض شهادت، نائل آمد.
وی روز جمعه ۲۰ آذرماه ۱۳۶۰، در حالی که برای برگزاری نمازجمعه عازم مصلی بود در بین راه به دست منافقی کوردل به شهادت رسید.
پس از تشییعی باشکوه، پیکر مطهرش در جوار مرقد مطهر سیدمیراحمد به خاک سپرده شد.
